იმერეთი

საქართველოს ყველა კუთხეს თავისი ხიბლი აქვს, მაგრამ იმერეთი მაინც გამორჩეულია ყველასაგან. ჯერ რიკოთის გვირაბის მერე ფილტვებში რომ იგრძნობ ჟანგბადის მოზღვავებას, მერე შეჩერდები სადმე ადამიანი და არ მოგაკლდება ყურადღება. ყველა კუთხისგან განსხვავებული ადამიანები ცხოვრობენ აქ და თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მსოფლიოში ძნელად მოიძებნებიან მასეთები. 20 წლის წინ მახსოვს როგორ დაალევინეს ღვინო ადამიანს, რომელიც საერთოდ არ სვავდა, ის იყო პირველი დალევა და ის იყო მისი ბოლო დალევა, არადა დღესაც ცოცხალია და თავს კარგად გრძნობს. სქემა კი მარტივი იყო:
- დამიკავე ეს ჭიქა ბოშო შენე - მიაწოდეს სავსე ჭიქა, მიმწოდებელი მიტრიალდა და მეორე ჭიქა შეივსო თავისთვის, ხოდა მობრუნდა თუ არა, მაშინვე ჭიქა ჭიქაზე მიუჭახუნა და სადღეგრძელო უთხრა, ხოდა
- ეხლა, სავსე ჭიქა გიჭირამს ხელში და სადღეგრძელო გააქვს ნათვამი, ხოდა უნდა დალიო ჩემო ბატონოო - აქ იმერული აქცენტით თუ წაიკითხავ, მაშინვე გაგახსენდება რომ ეს სიმართლეა და გამოვლილი გაქვს მსგავსი სიტუაცია.
დაახლოებით იგივე მე შემემთხვა ვარციხეში. ორმოში გაღუნული დისკის გამო საბურავმა დაიშვა. გზას მხოლოდ სათადარიგო საბურავით გავაგრძელებ, მაგრამ დრო ხომ უნდა გამოცვლას. გამოცვლამ დაახლოებით 5-10 წუთი წამართვა. ღობის გადაღმა სუფრა იყო გაშლილი და ჭიშკრიდან გამოვიდა 40 წლამდე მამაკაცი, რა გაგჭირვებიათო, მომინათა თავის მობილურზე არსებული სანათი, მერე დამეხმარა დომკრატის დაწევაში და განაცხადა, ეხლა ამ ღობის გადაღმა სუფრაა გაშლილი და ასე უპატივცემულოდ ვერ გაგიშვებთო. საბურავის გამოცვლა 5-10 წუთი, სუფრა 30-40 წუთი+4 ჭიქა ღვინო.

საოცარია, ადამიანებს რომელთაც მწირი მოსავალი აქვთ, ყოველთვის გამონახავენ სტუმრისთვის იმდენ რამეს, რომ მოგერიდება უარის თქმაც და ამ ნობათის აღებაც.
სადაც ჩავედი, ჩემი მეგობრის ცოლოურში, დილით საბურავის გაკეთება მქონდა გუნებაში და თბილისისკენ სასწრაფოდ დაბრუნება, მაგრამ სანამ არ მოკრიფეს ლეღვი, ყურძენი, არ მოტეხეს ტარო და არ მოხადეს ჭურს თავი, რომ ღვინო გამოეტანებინათ, მანამდე გასაღებიც არ მაღირსეს ჩემი მანქანის.

გაგიმარჯოთ იმერლებო, თქვენზე ტკბილი ხალხი არ მეგულება მსოფლიოში და ამ ნაწერს დავასრულებ სხვების დარიგებით





იმერეთში ყველა მასპინძელია