ასეა თუ ისე ეს ქვეყანა ისევ კომუნისტურ ნომეკლატურას დაუბრუნდა. განსხვავება იმაშია რომ სიტყვა "პლურალიზმი" იმდენად ხშირად აღარ იხმარება და ძალიან იშვიათად თუ ვინმე გამოიყენებს, მეორე მუჯლუგუნს წაკრავს, კომუნისტური გადმონაშთი ნუ ხარო.
ჯერ არავის მიაქცევენ ყურადღებას და თუ მიაქციეს, მტრისას, ისეთს მიაქცევენ რომ, ჯერ "დააქცევენ" და მერე "გააქცევენ". მაგალითი უამრავია, ამორჩევაც ჭირს.
ბოლო ფაქტმა გამაღიზიანა. მკვლელობაზე დაჭერილები პოლიციის შუშის შენობებში შეყავთ და საზეიმოდ აჩვენებენ ამას (პოლიციის შუში შენობა და არა შუშის პოლიციის შენობა, არ შემშლია :) ), ხოლო ლალი მოროშკინა რატომღაც მოდულის შენობაში გააქცუნეს. გამნიჩნდა კითხვა: რატომ?
ეხლა რა კავშირშია სათაური ამ ნაწერთან:
ვისაც სათაური არ გეცნოთ ქართული ფილმის მიერ გადაღებული ფილმისა, გირჩევთ ნახოთ ფილმი თინეიჯერებზე (არ აგერიოთ, ფილმი "ტბა" სულ სხვაა და მასთან შედარებით "სუფთა დაფა" ოსკარზეა წარსადგენი სცენარის, რეჟისურის და შესრულებული საუკეთესო როლების ნომინაციებით), ხოლო ვისაც ნანახი გაქვთ და გახსოვთ, გაიხსენეთ ის მომენტი როდესაც კლასის კარებში მინა ჩატყდება და ყველა ეკა ნიჟარაძეს აბრალებს მის ჩამტვრევას. ჩვენს "ჭკუამხიარული" პრეზიდენტის ნომეკლატურაშიც ასეა, ყველა ერთმანეთთან კარგად არის, მაგრამ თუ რამე გაფუჭდა "ეკამ ჩატეხა ფანჯარა". ზუსტად ასე მარტივად დაბრალდა ყველაფერი ერთ დროს მათთვის საყვარელ ბიძინა ივანაშვილსაც :)
რამ გამაპოლიტიკურა? არც არაფერმა. ეს არ არის პოლიტიკური პოსტი. ეს როგორც ყოველთვის ჩემი ღიმილის საბაბია აგერ უკვე 14–15 წელიწადია :)
воскресенье, 11 декабря 2011 г.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
