09.09.09 კალათბურთი და მამა

ყოველთვის ეს ორი მცნება ჩემთვის გაიგივებულია, რადგან საქართველოში ერთერთი საუკეთესო მწვრთნელი, ჩემი ბავშობიდან ჩემს სახლშია. ხოდა ძალიან ინერვიულა ნაკრების შესახებ ატეხილი აჟიოტაჟი, ჩემმა შვილმა კი წამოაყენა წინადადება: "წავიდეთ და დარბაზში ვუცქიროთო კალათბურთს"
ხოდა წავედით...

ვაი მე-8 სექტორს

შეცდომა არ დარჩა შეუმჩნეველი, მაგრამ ერთი მთავარი შეცდომა იყო 9 ქულიან სხვაობაზე რომ ცქიტიშვილი პირველ შეტევაში წავიდა და უცებ 3 ქულიანის სროლა გადაწყვიტა. არ იყო სწორი, მაგი მეც შევამჩნიე, ხოდა ისევე დატრიალდა უკუღმა თამაში, ძლივს გადმოვატრიალეთ. ამაზე იმდენი იჩხუბა, რომ ბოლოს მოგება ლამის არ გაეხარდა

ამ შეცდომამდე იყო რამოდენიმე შეცდომა. თქვენის ნებართვით ჩამოვყვები და რამოდენიმეს დავასახელებ:
1) მოთამაშეები ტელეგამოსვლაში თხოულობენ რომ ტრიბუნებზე თეთრი და წითელი იყოს ჭარბად. შე კარგო კაცო, მოთამაშე ხარ თუ კუწურიე? დროშას დავიჭერ და თეთრ-წითელი არ იქნება?
2) გასახურებლად გამოსული ერთერთი წამყვანი მოთამაშე ტრიბუნებზე იცქირებოდა და ნაცნობის დანახვისთქნავე გაესაუბრა მას. ანუ ეს მოთამაშე უკვე ვიცოდი რომ ვერ ითამაშებდა კარგად. (არ ფიქრობდა მომავალ თამაშზე, არამედ გადართული იყო ყოფით თემებზე) შედეგად 3 პერიოდის განმავლობაში მოტანილი 2 ქულა, 5 მოხსნა, 1 დაფარება და 15 გაფუჭებული ნასროლი, მათ შორის საჯარიმოებიც. მეოთხე პერიოდი 8 ქულა, 3 ჯარიმა, 0 მოხსნა და 0 დაფარება. საბოლოოდ გაფუჭებული თამაში, რომელიც სხვა მოთამაშეებმა ამოქაჩეს (ელისმა, ვ. ბოისამ, სანიკიძემ და ტუღუშმა).
3) ნერვების არასწორი თამაში. ანუ ბელორუსებმა იცოდნენ რომ წაგებული 14 ქულა უნდა ამოექაჩათ და ამისთვის მზად იყვნენ კიდეც, ხოლო ქართველებმა იცოდნენ რომ 14 ქულა ჯიბეში იყო და შედარებით მოისუსტეს. რაზე აისახა ეს ყველაფერი? ბუ (ცინცაძე) ინდივიდუალურ თამაშზე გადავიდა (რაღაც მომენტში ბურთი გაუვარდა ხელიდან, ჩვენებმა აიღეს და მერე ისე ჩავაგდეთ, თორემ მანამდე დაკარგული 2 შეტევა რა მოსატანია), ბუს მიყვა კაპიტანი ფაჩულია (ცოტა ქულები ქონდა დაგროვილი და ეს როგორ იკადრა ფარმა, ესროდა და ესროდა, აქვე ვიტყვი რომ ზაზამ კარგად სხვა მხრივ ითამაშა, 2 კაცი გაისტუმრა მოუსვლელში, ანუ 5-5 ჯარიმა აკიდა და თითქმის ცენტრის გარეშე დატოვა სტუმრები), ქულების დაგროვება მოუნდა ცქიტიშვილსაც. 100% ქონდა მხოლოდ კოსტა ტუღუშს (ყველა ბურთი ჩააგდო, პასი არ დაუკარგავს და ტექნიკური წუნი ქონდა 0)
4) 14 ნომერი კუდრიავცევის შეჩერება ვერ მოხერხდა, ნუ ამ კაცმა ყველაფერი ქნა რომ გუნდს არ წაეგო (28 ქულა ჩააგდო ქართველების კალათში), მაგრამ მარტო რას იზავდა.
5) უკვე ზემოთქმული პირველი შეტევის არასწორი შეჩერება ისევ ჩვენს მიერ.
6) პანიკა გუნდში
7) (აი აქ უკვე შოკი მივიღე კინაღამ) ბელორუსი ისვრის ჯარიმებს, ამ დროს ქართველი მოთამაშე ხელებს იქნევს, რომ მაყურებელმა დაუსტვინოს ან იხმაუროს. მაყურებლებს ცალკე შევეხები, მაგრამ მოედანზე დგეხარ და შენ გიცქერს ნახევარი საქართველო მაინც, რა ხელებს მიქნევ და მდირიჯორობ? იმ დარბაზში "შვეჩკი" ნაშები რომ მოიყვანე, ვინღა გიგულშემატკივროს? შენ მიხედე შენს საქმეს და გულშემატკივარი რამეს იზავს, ან თუ არ იზავს (რაც ბელორუსიაში არ ქონიათ საერთოდ) 14 (!) ქულას იგებ.

ეს ყველაფერი მე ჩემი თვალით დავინახე და შევიცანი.
მაყურებელი ძირითადად კმაყოფილი დარჩა, გუნდმა 2 ქულა მოიგო, ანუ მარცხით არ დამთავრებულა თამაში ქართველებისთვის. მააგრამ არის ერთი ნიუანსი, რომელიც მე ძალიან მღრნის შიგნიდან.
სპორტულ შეჯიბრზე წამოსული ადამიანი არ შეიძლება იყოს ჩაცმული თეატრალური კაბით
ეს არის აქსიომა და დამტკიცება არ ჭირდება. ჯაან ტაკოი გოგჩოები მოვიდნენ და ისეთი ტონით მკითხეს: "ბოძიში, აქ დაკავებულია???" რომ ვერ მოვითბინე და ვუთხარი: "ხო, დაკავებულია". ეს გოგოჩოები საქმროების საცქერლად უფრო მოდიან ვიდრე იქ რამის საკეთებლად. რაღაც ვერ ვიხსენებ გულშემატკივარ გოგოს, რომელიც საკინძეს იხსნიდეს კალათის უკან, რომ მავანმა მოთამაშემ საჯარიმო ვერ ჩააგდოს არა, მეც არ მაწყობს მასეთი აღვირახსნილი საქციელი, მაგრამ იმის თქმა მაინც შეიძლება: "აი, ნამდვილი გულშემატკივარიო"

დასასრულ მთელ საქართველოს ვულოცავ ამ წარმატებას, პროგრამა მინიმუმი შესრულებულია და საქართველოს ვაჟ კალათბურთელთა ნაკრები (ამ სიტყვაში "რ" შემეშალა და "ლ" დავწერე, იმედია მართლა ნაკლი არ იქნება ჩვენი ეს გუნდი) უმაღლეს დივიზიონში ითამაშებს


შენ კი ჩემო მამა, არ ინერვიულო, ამ ნაკრებს თავისი მწვრთნელი ყავს და მიხედავს ის, წამო მე და შენ პატარები ვავარჯიშოთ და გავზარდოთ კარგ კაცებად, კარგ მოთამაშეებად და კარგ ადამიანებად, წამო ...