შედარება საქართველო-აზერბაიჯანი (რამით მეტნი არიან ვითომ?)

ამ 1 თვის განმავლობაში ორჯერ მომიწია საქართველო-აზერბაიჯანის საზღვრის გადაკვეთამ და უკან იმავე დღეს დაბრუნებამ. ჯერ კიდევ საზღვარზე გამიკვირდა თუ რატომ იყო აზერბაიჯანის დროშა საქართველოს დროშაზე მაღლა (ამ სურათში არ ჩანს რადგანაც ძლიან ახლოს ვიყავი მისული) მეორე წასვლაზე მარტო ვიყავი და უფრო მეტი შესაძლებლობა მქონდა ყველაფერს დავკვირვებოდი და ამეწონ-დამეწონა. ქართველს თვალში რომ მოხვდება: 1) ჩვენი დროშა დაბალ ფლაგშტოკზე კიდია, აზერბაიჯანის მაღალზე (რამით მეტნი არიან ვითომ?) 2) ჩვენი დროშა პატარააა აზერბაიჯანის დროშასთან შედარებით (რამით მეტნი არიან ვითომ?) 3) ჩვენი დროშა დახეულ-დაძონძლია, აზერბაიჯანის კი ისე ამაყად ფრიალებდა გული მომიკვდა (რამით მეტნი არიან ვითომ?) 4) ჩვენთან 1 ფანჯარაში მივაწოდე საბუთები და უცებ გავიარე კონტროლი, აზერბაიჯანის მხარეს კი რატომღაც ბოლო ფანჯრდან იწყებ და მოყვები მერე ფანჯრიდან ფანჯრამდე (7 ფანჯარაა, თურმე ჯერ უნდა მიხვიდე 4-ში, მერე 7-ში და ბოლოს 1-ში. დანარჩენი ნუმერაცია ან მოსასვენებელი ოთახისაა, ან დამატებითი მომსახურების იგივე სერვისებზე). (რამით მეტნი არიან ვითომ?) 5) გადასვლისას თან უნდა გქონდეთ აზერბაიჯანული მანათი, წინააღმდეგ შემთხვევაში მანქანას ვერ გადაიყვანთ. არ იკითხოთ საიდანო. მეც არ ვიცი. რომ გადახვალ ადამიანი, მერე შეგიძლია დაახურდავო, აბა თბილისში წამლად ვერ ვიშოვე. (რამით მეტნი არიან ვითომ?) გადავედი და ბენზინი ჩავასხი მანქანაში. რამდენი ხანია მრიცხველზე ლიტრაჟის მაჩვენებელი რომ უსწრებს თანხის მაჩვენებელს არ მინახავს :) (რამით მეტნი არიან ვითომ?) შემდეგ კი აზერბაიჯანული სიღრმისკენ წავედი. მგზავრობისას ადამიანი მიხვდები სად მთავრდება საქართველო და იწყება აზერბაიჯანი. მაგრამ გამაოცა იქაური ადამიანების სიმდიდრემ (სულიერზე არ გესაუბრებით, მატერიალური და ვიზუალურია შთაბეჭდილებები). ადამიანებს ყავთ ავტომობილები საბჭოთა (ყანაში სასირბილოდ) და მერსედესი (სტუმრად ან სადმე წასასვლელად). იშვიათად ნახავთ ოპელი იყოს, არც თუ ისე შეძლებული ოჯახია (მაგრამ 2 მანქანა მაინც დგას სახლთან). (რამით მეტნი არიან ვითომ?) უკან გადმოსვლისას მანქანის საბუთები უცებ გავატარე. აი პრობლემა უკვე ჩემი რეგისტრაციისას დაიწყო ვიღაც ჯარისკაცმა. პასპორტი გამომართვა და უაზროდ მაცდევინა სანამ ბეჭედს ჩამირტყავდნენ. ამან ბუნებრივია ჩემი აღშფოთება გამოიწვია, რადგან ჩემი მანქანა უკვე ყველაზე წინ იდგა, ხოლო რეგისტრაციებს სხვები გადიოდნენ. ბოლოს მესაზღვრემ მთხოვა მანქანაში ჩავმჯდარიყავი. ასეც მოვიქეცი და სანამ საბაჟოს უფროსი არ მოვიდა, არც მანქანიდან გადმოვედი და არც მანქანა დავძარი. მოკლე დასკვნით - ფული უნდოდათ. რას მივცემდი რაც არ მქონდა :) (რამით მეტნი არიან ვითომ?) მოვადექი საქართველოს საზღვარს. დიდი რიგი იდგა გასასვლელებთან. შემეძლო მეთხოვა პატრულისთვის და გავეტარებინე, მაგრამ მე სხვა რამემ დამაინტერესა და მოთბინებით შევხვდი ჩემს სასჯელს (რაც მიახლოებით ცოტნე დადიანის და თაფლის მსგავსი იყო). შევნიშნე, რომ საქართველოს მხრიდანაც არ იყო ცოტა რაოდენობის მანქანა მომდგარი "კარიბჭეს". ერთი ცოტა უფროსი გამოვიდა გარეთ და ნეიტრალურში რომ ამდენი მანქანა დაინახა ბრძანებასავით გასცა მოკლე ფრაზა, მესამე შემოსასვლელი მიახმარეთ ნეიტრალურიდან მანქანების გამოსაყვანადო. ვიღაცამ ხიდზე მდგომი ავტომობილები დაანახა, უფროსმა კი "სულ არ მკიდია შემოვა თუ არა ტერიტორიაზე ის მანქანა, ესენი გამომაყრევინეთ გარეთო". რამით მეტნი არიან აზერბაიჯანელები ქართველებზე მსგავსი რომ არ გამიგია იქეთ? მაგარი აბდაუბდა გამოვიდა მგონი, მაგრამ კითხვა მაინც ღიად დამრჩა: რამით მეტნი არიან აზერბაიჯანელები ქართველებზე?