ლილი ნუცუბიძე
საყვარელო მამულო!
საყვარელო მამულო,
შენს სიცოცხლეს ვფიცავარ
გულმა მხოლოდ შენი მზე,
შენი მიწა იწამა.შენს გაზაფხულს ვუმღერი,
შენს აპრილს და მაისებს,
კალთას გადაგიკოცნი,
უბეს ვარდით აგივსებ.მწარე იყო წარსული,
რომ დღეის მზით გეხარა,
ჩემო ტკბილო მამულო,
ჩემო კარგო ქვეყანავ.გვლეწეს, არ გავილეწეთ
გვწვავდნენ, როდი დავიწვით,
სად ხართ, არაგველებო,
ვაჟკაცებო კრწანისის.მტერზე წამომართულო,
სააკაძის მახვილო,
დროშავ თამარიანო,
არასოდეს დახრილო.ბაზალეთის ტბის ძირში,
დარწეულო აკვანო,
მამულისთვის დამწვარო,
გმირო მამა-პაპანო!ხარაჩოებს სიამით,
თვალს რომ წამში მოგტაცებს,
მაღაროსთან, ბრძმედებთან,
შეჭიდებულ ლომკაცებს.ვუმღერ ყველა მაიას,
ცოტნესა და მამუკას,
ვისაც მტერთან ბრძოლაში წარბის შეხრა არ უყვარს.ვუმღერ ყველა ერეკლეს,
ავთანდილს და მზექალას,
ვინც მკერდს გადაუდაფნავს
ნამუსიან ქვეყანას.აი, ვის გამარჯვებას
და სიცოცხეს ვინატრებ,
მზეო, უფრო გაბრწყინდი,
მზეო, უფრო გვინათე.მიწა ბარაქიანი,
ოქროსფერი ყანები...
საყვარელო მამულო,
გკოცნი, გეთაყვანები.
ღორეშა ვეღარ მიაყოლა...
აფსუს სერგო ორჯონიკიძე, შენ საფლავში უნდა ლპებოდე? თუმცა ეს ჩემი გასაკითხავი ნაღდად არ არის, უფალმა განსაჯოს შენი საქციელი და დანაშაული საქართველოს და ქართველების წინაშე. რასაკვირველია არც დამსახურებებს დაგიკარგავ, მე ვინმე უბრალო მოქალაქე რას მოვალ შენს რევოლუციურ საქმეებთან.
თუმცა შენამდე ბევრმა სცადა და მეტ-ნაკლებად გამოუვიდა კიდეც.
ვისაც არ დაეზარა ყველანი ანიავებდნენ საქართველოს მიწებს
მე თავად შევესწარი თუ როგორ მიყიდა ხერხეულიძის გვარის კაცმა სომეხს 10 ლარად თავისი წილი საქართველო. ეს ხუმრობა სამწუხაროდ კარგად ასახავს დღევანდელ რეალობას.
რაც ჩაგვაბარეს იმის მოფრთხილების მაგივრად კიდევ უარესს ვაკეთებთ, სულ უფრო და უფრო მეტს ვაკლებთ სამშობლოს. უბრალო მათემატიკაა, მთავრობა დგავს ნაბიჯებს, საპასუხოდ საზღვარი გადმოიწევს თბილისისკენ, მერე მოვა ევროკავშირიდან ვიღაც, შეშფოთდება და მოუწოდებს მავანს ჭკვიანად მოიქცეს, საზღვარი ისევ იქ რჩება და საქართველოს იურისდიქცია იქ აღარ ვრცელდება.
ამ მთავრობას კი ამ დროს მეორე ნაბიჯის გადადგმა უნდა, ხოდა დავდივართ მაინ რიდის "გადამწვარ ტრამალზე", ამასობაში კი საზღვარი თბილისიდან 40 კმ-ზე იყო სამხრეთით და ეხლა ჩრდილოეთითაც 40 კმ დარჩა.
სანამ ჩვენ ახალ ნაბიჯზე ვმსჯელობთ, იქნება ჯობია ვაცადოთ და თვითონ დაჭამონ ერთმანეთი იმ დეფაქტო და დეიურე საზღვარს მიღმა მოწინააღმდეგე ძალამ. თანაც წინასაარჩევნოდ დაპირება, რომ დამიბრუნებ აფხაზეთს და ოსეთს აღარაა მომგებიანი პოზიცია, ამითი უფრო აღიარებას ვაკეთებთ, რომ საქართველოს მოკლებული აქვს ტერიტორიები. ხოდა სანამ ყარსის ხელშეკრულება აუმოქმედებია რუსეთს, გავჩუმდეთ და დავაყენოთ რბილი უკანალები, თორემ ჩვენს უკან აზერბაიჯანი დგას და სამხრეთით სომხეთი. თუ სომხებს საქართველოს ტერიტორიებისკენ უჭირავს თვალი და თბილისის ეკლესიაბის მიტაცებაზე არიან გადართულები, ადვილი მისახვედრი არ უნდა იყოს რა უნდა აზერბაიჯანს ჩვენგან. ამიტომ მოვუფრთხილდეთ ჩვენს ტერიტორიებს, ნუ მოვხრით წელში საქართველოს, ჩვენს უკან აზერბაიჯანია...
Комментариев нет:
Отправить комментарий