თითქმის ამბავი.
მაშინ ჯერ კიდევ სტუდენტები იყვნენ როდესაც პირველად ერთმანეთს შეხვდნენ. ბიჭს ძალიან დაამახსოვრდა გოგოს სახე და აღნაგობა. გოგოს კი საერთოდ არ ახსოვდა ბიჭის არაფერი. ბიჭმა სახელიც გაიგო და ისიც, რომ გოგო შეყვარებული იყო. გოგო კი ბიჭით საერთოდ არ დაინტერესებულა.
გავიდა დრო. მოვლენები ორივე მხარეს სხვადასხვანაირად განვითარდა, თუმცა საერთოც ქონდა ორივე მხარეს. მათ ოჯახები დაენგრათ. მეორე შეხვედრა საერთო მეგობართან შედგა, რომელიც ორივემ სხვადასხვა დროს გაიცნო (თუმცა ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს). ბიჭმა ყველა დეტალი აღიდგინა და გაახსენა გოგოს, რაზედაც გოგომ დაიმორცხვა და ოდნავ გაწითლდა. შემდეგ უფრო მეტი საერთო ნაცნობები აღმოაჩინეს ერთმანეთში და უფრო დაახლოვდნენ ვიდრე ოდესმე, თუმცა თვეში ერთხელ თუ კითხავდნენ ერთმანეთს ამბავს ინტერნეტში. მერე გოგო ზღვაზე წავიდა. ბიჭი შაბათ–კვირას ნახულობდა დროს ჩასულიყო ზღვაზე და გოგო ენახა. ერთი გაცურვის დროს დინებამ გაიტაცა გოგო და ბიჭმა გამოიყვანა ნაპირზე. მხოლოდ ერთხელ უთხრა: "მე ამ ზღვას შენს თავს არ დავანებებო". გოგომ გაიღიმა და არაფერი თქვა.
ბედისწერამ ისენი კვლავ დააშორა. ოჯახები არ შეუქმნიათ, მაგრამ ცალ–ცალკე მოღვაწეობდნენ ცხოვრების ასპარეზზე. ერთხელაც გოგო ზღვაზე წავიდა. მარტო შევიდა ზღვაში საცურაოდ. ტალღამ უცნაურად დაარტყა და ამოატრიალა, მეორემ კი უცებ მოაცილა ნაპირს. როდესაც ჰაერი სახესთან დაიგულა ჩასუნთქვა სცადა, მაგრამ მესამე ტალღა გადაყლაპა. ნელა–ნელა მოეშვა სხეულიც, დამძიმდა ქუთუთოებიც და დაიბინდა გონება. ამ დროს ვიღაცის მძლავრი ხელის მოხვევა იგრძნო სხეულმა, თუმცა თვითონ ბრძოლის უნარიც დაკარგული ქონდა. მისთვის ცხოვრება დამთავრებული იყო, გაითიშა მთავარი ორგანო – ტვინი.
როდესაც ცოტათი დაუბრუნდა გონება, ხმა ჩაესმა: "მობრუნდა, თვალი შეარხია, არ უნდა მოვეშვა". რა ნაცნობი ხმა იყო, თუმცა ვერ იხსენებდა სად და როდის მოესმინა ეს ხმა. თავს სძლია, თვალი გაახილა. მისკენ ვიღაც ახალგაზრდა მამაკაცი დაიხარა და ხელოვნური სუნთქვის ჩატარება სცადა. გაიბრძოლა გოგომ, "აღარ მინდაო" უნდოდა ეთქვა და წყალი ამოანთხია. "ვინ არის ეს ბიჭი? სად მინახავს? სად მომისმენია ეს ხმა?" – ზარივით რეკდა თავში ეს კითხვები.
მამაკაცმა გაღიმა და საოცარი სიტყვები თქვა:
– მე ხომ გითხარი, ამ ზღვას შენს თავს არასდროს დავანებებთქო...
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
კარგია და სასიამოვნო.
ОтветитьУдалитьთმცა სამწუხაროდ, არარეალური. :))
ძალიან მომეწონა....”თითქმის ამბავი” - ალბათ თითქმის სიმართლეა, არა?
ОтветитьУдалитьსასიამოვნო წასაკითხია :)